hé yòng bié xún fāng wài qù ， rén jiān yì zì yǒu dān qiū何用别寻方外去，人间亦自有丹丘

pín jiàn zhī jiāo bù kě wàng，zāo kāng zhī qī bù xià táng贫贱之交不可忘，糟糠之妻不下堂

xiān yōu shì zhě hòu lè shì，xiān lè shì zhě hòu yōu shì先忧事者后乐事，先乐事者后忧事

wū lòu gèng zāo lián yè yǔ ， chuán chí yòu bèi dǎ tóu fēng屋漏更遭连夜雨，船迟又被打头风

jìn rén ruò jiāng jiā zhū xī，tuì rén ruò jiāng zhuì zhū yuān进人若将加诸膝，退人若将坠诸渊

tián yán měi yǔ sān dōng nuǎn ， è yǔ shāng rén liù yuè hán甜言美语三冬暖，恶语伤人六月寒

bì mén bù guǎn chuāng qián yuè ， fēn fù méi huā zì zhǔ zhāng闭门不管窗前月，分付梅花自主张

yún héng qín lǐng jiā hé zài ， xuě yōng lán guān mǎ bù qián云横秦岭家何在，雪拥蓝关马不前

áo yú tuō què jīn gōu qù ， bǎi wěi yáo tóu zài bù huí鳌鱼脱却金钩去，摆尾摇头再不回

gè rén zì sǎo mén qián xuě，xiū guǎn tā rén wǎ shàng shuāng各人自扫门前雪，休管他人瓦上霜

lín yá lì mǎ shōu jiāng wǎn ， chuán dào jiāng xīn bǔ lòu chí临崖立马收缰晚，船到江心补漏迟

chūn cán dào sǐ sī fāng jìn ， là jù chéng huī lèi shǐ gàn春蚕到死丝方尽，蜡炬成灰泪始干

liǎng ěr bù wén chuāng wài shì ， yī xīn zhǐ dú shèng xián shū两耳不闻窗外事，一心只读圣贤书

wū lòu gèng zāo lián yè yǔ ， chuán chí yòu yù dǎ tóu fēng屋漏更遭连夜雨，船迟又遇打头风

yī dǒu mǐ yǎng gè ēn rén，yī dàn mǐ yǎng gè chóu rén一斗米养个恩人，一石米养个仇人

qīn bù qīn ， gù xiāng rén ； měi bù měi ， xiāng zhōng shuǐ亲不亲，故乡人；美不美，乡中水

píng shēng mò zuò kuī xīn shì，bàn yè qiāo mén bù chī jīng平生莫做亏心事，半夜敲门不吃惊

tà pò tiě xié wú mì chù，dé lái quán bù fèi gōng fu踏破铁鞋无觅处，得来全不费工夫

yǒng lüè zhèn zhǔ zhě shēn wēi ， gōng gài tiān xià zhě bù shǎng勇略震主者身危，功盖天下者不赏

zhōng yán nì ěr lì yú xíng ， dú yào kǔ kǒu lì yú bìng忠言逆耳利于行，毒药苦口利于病

wù yǐ è xiǎo ér wéi zhī，wù yǐ shàn xiǎo ér bù wéi勿以恶小而为之，勿以善小而不为

shì shàng wàn bān āi kǔ shì ， wú fēi sǐ bié yǔ shēng lí世上万般哀苦事，无非死别与生离

liáng jiǎ shēn cáng ruò xū ， jūn zi shèng dé róng mào ruò yú良贾深藏若虚，君子盛德容貌若愚

xíng ér shàng zhě wèi zhī dào ， xíng ér xià zhě wèi zhī qì形而上者谓之道，形而下者谓之器

guān yú hǎi zhě nán wéi shuǐ ， yóu yú shèng mén nán wéi yán观于海者难为水，游于圣门难为言

shù yù jìng ér fēng bù zhǐ ， zi yù yǎng ér qīn bù dài树欲静而风不止，子欲养而亲不待

yǎ zǐ mán cháng huáng niè wèi ， nán jiāng kǔ kǒu duì rén yán哑子谩尝黄蘖味，难将苦口对人言

lè mò lè xī xīn xiāng zhī ， bēi mò bēi xī shēng bié lí乐莫乐兮新相知，悲莫悲兮生别离

kě yǐ xīng ， kě yǐ guān ， kě yǐ qún ， kě yǐ yuàn可以兴，可以观，可以群，可以怨

róu ruǎn shì lì shēn zhī běn ， gāng qiáng shì rě huò zhī tāi柔软是立身之本，刚强是惹祸之胎

fēng dié fēn fēn guò qiáng qù ， què yí chūn sè zài lín jiā蜂蝶纷纷过墙去，却疑春色在邻家

tiān zuò niè ， yóu kě wéi ； zì zuò niè ， bù kě huó天作孽，犹可违；自作孽，不可活

rén miàn bù zhī hé chǔ qù ， táo huā yī jiù xiào chūn fēng人面不知何处去，桃花依旧笑春风

sù fù guì xíng hū fù guì ， sù pín jiàn xíng hū pín jiàn素富贵行乎富贵，素贫贱行乎贫贱

xiǎo hé cái lù jiān jiān jiǎo ， zǎo yǒu qīng tíng lì shàng tou小荷才露尖尖角，早有蜻蜓立上头

duō qíng què shì zǒng wú qíng ， wéi jué zūn qián xiào bù chéng多情却似总无情，唯觉尊前笑不成

jīn rén bú jiàn gǔ shí yuè ， jīn yuè céng jīng zhào gǔ rén今人不见古时月，今月曾经照古人

liáng yào kǔ kǒu lì yú bìng ， zhōng yán nì ěr lì yú xíng良药苦口利于病，忠言逆耳利于行

shī wú dá gǔ ， yì wú dá zhàn ， chūn qiū wú dá cí诗无达诂，易无达占，春秋无达辞

shì cǐ xīng chén fēi zuó yè ， wèi shéi fēng lù lì zhōng xiāo似此星辰非昨夜，为谁风露立中宵

máng máng rú sàng jiā zhī gǒu ， jí jí shì lòu wǎng zhī yú忙忙如丧家之狗，急急似漏网之鱼

cháng jiāng yǒu rì sī wú rì，mò dài wú shí sī yǒu shí常将有日思无日，莫待无时思有时

qū tū xǐ xīn wáng ēn zé ， jiāo tóu làn é wèi shàng kè曲突徙薪亡恩泽，焦头烂额为上客

dà dào yǐ duō qí wáng yáng ， xué zhě yǐ duō fāng sàng shēng大道以多歧亡羊，学者以多方丧生

hóu mén yī rù shēn rú hǎi ， cóng cǐ xiāo láng shì lù rén侯门一入深如海，从此萧郎是路人

ǒu rán tí zuò mù jū shì ， biàn yǒu wú qióng qiú fú rén偶然题作木居士，便有无穷求福人

pò wū gēng zāo lián yè yǔ，lòu chuán yòu zāo dǎ tóu fēng破屋更遭连夜雨，漏船又遭打头风

rén qián zhǐ shuō sān fēn huà ， wèi kě quán pāo yī piàn xīn人前只说三分话，未可全抛一片心

yǒu yuán qiān lǐ lái xiāng huì，wú yuán duì miàn bù xiāng féng有缘千里来相会，无缘对面不相逢

tiān cháng dì jiǔ yǒu shí jǐn ， cǐ hèn mián mián wú jìn qī天长地久有时尽，此恨绵绵无尽期